سایت تخصصی مهندسی برق

چند کلمه در شرح محتوای وب‌سایت...

اترنت چیست ؟

اترنت چیست ؟

اترنت(به انگلیسی: Ehternet) یکی از تکنولوژی های مبتنی بر Frame در شبکه های کامپیوتر برای شبکه های محلی (LAN) می باشد. این نام از مفهوم فیزیکی ether گرفته شده است. این تکنولوژی وضعیت سیم کشی و استانداردهای سیگنالینگ در لایه فیزیکی را معین می کند و همچنین قالبهای آدرسی همچون MAC آدرس در لایه Data likn . Ehternet به‌عنوان استاندارد IEEE802.3 شناخته می شود با ترکیب کابلهای زوج به هم تابیده برای اتصال نقاط انتهائی شبکه و فیبرنوری برای اتصالهای اصلی ( back bone ) سایت یک سطح گسترده ای از تکنولوژی LAN متصل از طریق سیم را پوشش می دهد. این تکنولوژی از دهه 1990 تاکنون بکارگرفته شده است و جایگزین استانداردهائی همچون Token ring ، FDDI و ARCNET شده است. در سالهای اخیر Wi-Fi و شبکه های بی سیم براساس استاندارد IEEE802.11 در خانه و ادارات کوچک شایع شده است و باعث تقویت Ehternet در نصب آن در مقیاسهای بزرگ‌تر شده است.
تاریخچه
Ehternet در شرکت PARC Xerox در سالهای 1975-1973 پایه ریزی شد. Robert Metcalfe و Dacid Boggs خلاصه ای از Ehternet را تا قبل از مارچ 1974 نوشتند و ارائه کردند. در مارس 1974 شخصی بنام R.Z.Bachrach یادداشتی به Metcalfe و Boggs و مدیرشان نوشت، مبنی بر اینکه ً از لحاظ تکنیکی و یا مفهومی چیز جدیدی در پیشنهاد شما نمی باشد و تجزیه و تحلیل نشان خواهد داد که سیستم شما دچار خطا می شود. اشکال این آنالیز این بود که به اثر Channel capture توجه نشده بود که تا سال 1994 به آن پی نبرده شد. در سال 1975 شرکت Xerox این موضوع را به نام Metcalfe و Boggs به همراه Chuck thacker و Lampson Butler به‌عنوان مخترعین تحت کنام سیستم ارتباط داده ای چندین نقطه ای همراه با تشخیص تصادم ثبت کرد در سال 1976 بعد از اینکه سیستم در PARC توسعه یافت، Metcalfe و Boggs یک مقاله منتشر کردند.
Ehternet تجربی که در آن مقاله شرح داده شد با سرعت Mbit/s 3 کار می کرد و فیلدهای آدرس مبداء و مقصد 8 بیت بود و قالب آدرسهای Ehternet همچون قالبهای امروزی نبود. Metcalfe در سال 1979 از شرکت Xerox جدا شد تا بتواند استفاده از کامپیوترهای شخصی و شبکه های محلی را گسترش دهد از اینرو شرکت 3Com را تأسیس کرد. او شرکتهای DEC، INTel و Xerox متقاعد کرد تا به منظور توسعه Ehternet به‌عنوان یک استاندارد با همدیگر همکاری کنند. از اینرو استاندارد DIX برگرفته از ( Digital / INTel / Xerox ) نام گرفت که استانداردی برای Ehternet با سرعتی برابر 10 مگابیت بر ثانیه با آدرسهای مبداء و مقصد 48 بیتی و یک فیلد 16 بیتی جهت نوع بسته اطلاعاتی Ehternet . اولین استاندارد در 30 سپتامبر 1980 منتشر شد که رقیبی برای دو سیستم بزرگ ARCNET , Token ring می بود. اما بزودی آن دو سیستم بزرگ زیر موجهای عظیم تجهیزات Ehternet مدفون شدند. در واقع شرکت 3Com تبدیل به یک شرکت اصلی و پیشرو گردید.
سیستم‌های Ehternet با سیمهای زوج به هم تابیده از اواسط دهه 1980 توسعه یافتند. همراه با شروع StarLAN ، که LOBASE –T شناخته شده است. این سیستم‌ها جایگزین کابل کواکسیال که شبکه های Ehternet اولیه مبتنی بر آن بود شده. شبکه های اولیه به‌وسیله Hub به کابلهای UTP متصل بودند که با استفاده از CSMA/CD سوئیچها جایگزین آنها شدند .

ادامه مطلب

توصیف عمومی
Ehternet بطور کلی بر این نظریه بنا شد: ارتباط کامپیوترها برروی کابل کواکسیال که به‌عنوان یک وسیله انتقال عمل می کند . روش بکار گرفته شد شباهت زیادی به سیستم‌های رادیوئی داشت اگرچه تفاوتهای پایه ای با هم داشتند همچون این واقعیت که تشخیص تصادم در یک سیستم ارسال در کابل ساده تر از ارسال رادیو است. کابل مشترک که کانال ارتباطی مشترک را ایجاد می کند به ether(اتر) مربوط شده است و از این مبناست که نام Ehternet اقتباس شده است. با توجه به این مفاهیم اولیه، Ehternet تکامل یافت به تکنولوژی شبکه ای پیچیده ای که امروزه در اغلب شبکه های LAN بکار گرفته شده است کابلهای کواکسیال با ارتباطات نقطه به نقطه که به‌وسیله Ehternet به Hub یا سوئیچ متصل می شوند جایگزین شدند. که موجب کاهش هزینه نصب، افزایش اطمینان و قابلیت مدیریت نقطه به نقطه و خطایابی می شود. StarLAN اولین قدم تکامل Ehternet از یک گذرگاه عمومی با کابل کواکسیال به یک شبکه با کابلهای جفت به هم تابیده و Hub های قابل مدیریت بود. ایجاد کابلهای زوج به هم تابیده بطور قابل ملاحظه ای هزینه نصب را کاهش داد. پایانه های Ehternet با ارسال بسته های اطلاعاتی با یکدیگر ارتباط برقرار می کنند هر پایانه دارای یک آدرس 48 بیتی (MAC) می باشد که بصورت سخت افزاری در کارت شبکه (NIC) قرار دارد و کارت شبکه بسته های اطلاعاتی که آدرس پایانه های دیگر را دارند قبول نمی کند. علی رغم تغییرات مهم در Ehternet از یک کابل ضخیم کوکسیال که با سرعت Gbit/s1 کار می کنند از آنجا که همگی از یک قالب اطلاعاتی استفاده می کنند قابلیت اتصال به یکدیگر را دارند . امروزه با توجه به فراگیری Ehternet و کاهش هزینه سخت افزاری آن اغلب تولیدکنندگان بردهای اصلی ( mother boand) که دارای کارت Ehternet باشد تولید می کنند که باعث عدم نیاز به یک کارت شبکه جدا و صرفه جوئی در فضای بکار رفته می شود.
تعامل با چندین کاربر
CSMA/CD
در اصل Ehternet یک کابل کواکسیال مشترک که در اطراف ساختمان برای اعمال دستگاهها قرار گرفته بود از انجا که دستگاهها مجبور به استفاده از یک مسیر مشترک بودند میبایستی از قاعده خاصی که بنام CSMA/CD بود پیروی می کردند. این قواعد به شرح ذیل می باشند :
بسته آماده ارسال می باشد
آیا خط ارتباطی آزاد می باشد؟ اگر آزاد نیست، تا زمانی که آماده شود صبر کن
شروع به انتقال
آیا یک تصادم رخ داده است؟ اگر چنین است به رویه تشخیص تصادم رجوع شود. شمارنده های ارسال صفر شوند و انتقال اطلاعات تمام شود.
رویه تشخیص تصادم
انتقال اطلاعات تا حداقل زمان بسته یا همه دریافت کننده ها تصادم را تشخیص دهند.
شمارنده ارسال مجدد افزایش می یابد.
آیا به حداکثر تعداد دفعات انتقال مجدد رسیده ایم؟ اگر بله، انتقال اطلاعات رها شود.
براساس تعداد تصادمها بصورت تصادفی صبر جهت ارسال مجدد
مجدداً وارد مرحله اول رویه اصلی شویم .

به‌عنوان مثال چه اتفاقی می افتد وقتی تمام مهمانها در یک مهمانی شام در طریق یک رسانه مشترک (هوا) با یکدیگر صحبت می کنند. قبل از حرف زدن، هر مهمان بطور محترمانه ای تا پایان صحبت شخصی که در حال صحبت است صبر می کند. اگر دو مهمان هم‌زمان شروع به صحبت کنند هر دو سکوت کرده و برای مدت زمانی صبر می کنند ( در Ehternet این زمان در حد میلی ثانیه است). انتظار بر این است که با انتظار دو زمان متفاوت ( تصادفی) دو مهمان دوباره در یک زمان شروع به صحبت نکنند، بنابراین از یک تصادم جلوگیری می شود وقتی تعداد تصادمها بیش از یکی برای هر انتقال باشد زمان انتظار بصورت نمائی افزایش می یابد. کامپیوترها به‌وسیله یک AUI که بعدها در داخل کارت شبکه تعبیه شد به کابل متصل می شوند. یکی از معایب شبکه های ساده که بصورت Bus راه اندازی می شدند امکان قطع شدن و غیرقابل استفاده شدن کل یک قسمت شبکه بعلت قطعی تنها یک اتصال یا بخشی از کابل می بود. از آنجا که تمام ارتباطات تنها از طریق یک سیم مشترک (Bus) صورت می گرفت تمامی اطلاعاتی که به‌وسیله یک کامپیوتر ارسال می شد به‌وسیله تمامی کامیپوترها دریافت می شد حتی اگر اطلاعهات تنها مربوط به یک کامپیوتر می بود.
کارت شبکه وقتی بسته ای میرسید یک وقفه به سی‌پی‌یو می فرستد. کارت شبکه اطلاعات را در صورتی که مربوط به آدرس خودش نباشد رد می کند مگر اینکه در وضعیت Promiscuous قرار داشته باشد. این ویژگی که یکی صحبت کند و همه بشنوند ضعف امنیتی محیطهای اشتراکی Ehternet (Bus) است زیرا یک کامپیوتر اینگونه شبکه Ehternet می تواند تمامی ترافیکی برروی سیم است را استراق سمع کند. استفاده از یک کابل مشترک به معنای به اشتراک گذاشتن پهنای باند نیز می باشد که عامل کندی شبکه می شود.

Repeater and Hub ( تکرار کننده ها و هاب )
بعلت تضعیف سیگنال و مسائل زمانی شبکه اترنت با کابل کواکسیال از لحاظ اندازه محدودیت دارند. برای مثال کابلهای کواکسیال 10 BASE5 حداکثر 500 متر طول می توانند داشته باشند. یا شبکه های سرعت بالای Bus انتهای کابلها باید مقاومت بایستی بسته شوند.
برای Ehternet با کابلهای کواکسیال به انتهای هر کابلی یک مقاومت 50 اهمی متصل می شود. معمولاً این مقاومت بصورت یک اتصال به آخرین دستگاه متصل در Bus وصل می شود. اگر اتصال انتهائی انجام نشود یا اگر در طول کابل قطعی وجود داشته باشد سیگنال ارسالی در کابل وقتی به انتهای آن می رسد منعکس می شود. این انعکاس را نمی توان از تصادم تشخیص داد و در نتیجه برروی ارتباط تأثیر می گذارد. برای بیشتر کردن طول ارتباط از یک تکرار کننده (Repeater) Ehternet استفاده می کنند. تکرار کننده سیگنال را از یک کابل Ehternet می گیرد و آنرا در کابل دیگر تکرار می کند.اگر یک تصادم تشخیص داده شود، تکرار کننده یک سیگنال تمامی در گاهها ارسال می کند تا از تشخیص تصادم مطمئن شود. به‌وسیله تکرار کننده ها می توان پنج قطعه بین دو کامپیوتر را متصل کرد بطوری که سه مورد از انها می توانند دستگاههای متصل شده باشند. تکرار کننده ها قادر به تشخیص ختم غیرمعمول در یک ارتباط شوند و نتیجتا انتقال اطلاعات را به ان ارتباط متوقف می کنند. چنانچه در یکی از قسمت‌های متصل به درگاه تکرار کننده خطائی بعلت قطع کابل اتفاق بیفتاد ، تکرار کننده به انتقال اطلاعات در دیگر درگاهها ادامه می دهد. البته به اینکه کدامیک از قسمت‌ها قطع شده و باعث عدم دسترسی به Server ها شده می تواند تأثیر در غیر قابل استفاده بودن شبکه داشته باشد.
تکاربران هزینه های کابل کشی بصورت ستاره ای را متوجه شدند و سازندگان تجهیزات شروع به ساخت تکرار کننده های با چندین درگاه شدند تکرار کننده های با چندین درگاه بنام Hub Ehternet شناخته شدند . شرکتهائی مثل DEC و Syn optic Hub هائی که چندین قسمت کواکسیال 10BASE2 را متصل می کنند تولید کردند که می توانستند به یکدیگر یا شاهد راه اصلی کواکسیال متصل شوند. بهترین مثال محصول DELNI مربوط به شرکت DEC است.
شبکه های Ehternet با کابلهای زوج به هم تابیده با شبکه StarLAN شروع شد و به‌وسیله 10BASE-T ادامه یافت این شبکه ها بصورت نقطه به نقطه طراحی شده بودند بطوری که ختم ارتباط درون دستگاه صورت می گرفت. این موضوع نقش Hubها را از یک دستگاه خاص بکار گرفته شده در مرکز شبکه های بزرگ به یک دستگاه که برای ارتباط بین بیش از دو دستگاه نیاز باشد تبدیل کرد. ساختار درختی منتج از این شبکه های Ehternet قابلیت اعتماد بیشتری داشتند بطوری که اگر در یک ارتباط دچار خطا می شد تأثیری بر روی دیگر تجهیزات شبکه نمی گذاشت اگرچه خطا در یک Hub یا ارتباط بین Hub هنوز می توانست برروی کاربران اثر بگذارد. اگرچه هنوز شبکه های زوج بهم تابیده بصورت نقطه به نقطه است و درون سخت افزار خاتمه می یابند از اینرو فای مورد نیاز برای یک درگاه خیلی کاهش یافت و امکان طراحی Hubها با تعداد پورتهای بیشتری را میسر کرد و امکان اینکه درگاههای Ehternet را برروی بردهای اصلی قرار دهند میسر کرد. با وجود طراحی ستاره ای شبکه، شبکه هایHub Ehternet هنوز بصورت یک طرفه و CSMA/CD کار می کردند. هر بسته اطلاعاتی به هر درگاهی در Hub ارسال می شد که این مساله مشکل پهنای باند و امنیت را حل نمی کرد. راندمان کلی یک Hub به یک ارتباط محدود می شد و همه ارتباطات بایستی در همان سرعت کار می کردند. طبیعتا تصادم راندمان را کاهش می دهد. در بدترین حالت وقتی تعداد زیادی کامپیوتر در یک کابل طولانی حجم زیادی از اطلاعات را ارسال می کنند، افزایش تصادم باعث کاهش شدید راندمان و کارائی می شود با این وجود شرکت Xerox گزارشی در سال 1980 منتشر کرد که در آن 20 دستگاه سریع بسته های اطلاعاتی در اندازه های مختلف را انتقال داده بودند،این نتیجه نشانگر این مطلب بود که حتی برای کوچک‌ترین بسته های اطلاعاتی (64 بایتی ) داشتن یک راندمان 90% در شبکه LAN طبیعی است. این موضوع عامل رقابت شبکه های مبتنی بر Token بود ( مثل Token bus , Token ring ) که همگی پس از افزودن یک کامپیوتر در شبکه با کاهش کارائی روبرو بودند.
این گزارش و نمونه های دیگر نشان می دهد که شبکه های مبتنی بر تصادم هنگام کاربری غیرقابل اطمینان هستند و کارائی آنها تا 40% حالت معمول کاهش می یابد.

Bridging and Switching
با وجود اینکه تکرار کننده ها مسائلی همچون قطعی کابل را می توانستند از شبکه های Ehternet منفک کنند ولی همچنان تمامی ترافیک را به همه تجهیزات ارسال می کنند. این موضوع محدودیتی که چه تعداد کامپیوتر در یک شبکه Ehternet می توانند کار کنند ایجاد می کند برای مرتفع کردن این مشکل دستگاههای Bridge برای برقراری در لایه Data link ساخته شدند. به‌وسیلهBridging تنها بسته های خوش ساخت از قسمتی به قسمت دیگر شبکه منتقل می شدند و ازتصادم و بسته های خراب اجتناب می شود. Bridge ها با ملاحظه آدرسهای MAC مخالفند که دستگاهها کجا هستند و بسته های اطلاعاتی را به سمت قسمتی که آدرس مقصد در آنجاست ارسال نمی کنند.
قبل از اینکه دستگاههای متصل را تشخیص دهد، همچون Hub عمل می کند و تمامی ترافیک را عبور می دهد. ولی اگر سوئیچ آدرسهای دستگاههای متصل به هر درگاه را تشخیص دهد ترافیک را فقط به قسمت‌های ضرذوری شبکه ارسال می کند که این مطلب باعث افزایش کارائی شبکه می شود. ترافیک توزیعی ( Broadcast ) همچنان برای تمامی درگاهها ارسال می شود. Bridge ها بر محدودیت ارتباطی بین دو کامپیوتر غلبه می کنند و امکان داشتن سرعتهای مختلف و بالاتر را مهیا می کنند که این موضوع در مقدمه Fast Ehternet مهم است. Bridge های اولیه هر بسته ای را با نرم افزاری که داشتند بررسی می کردند که باعث کندی بیش از Hubها در ارسال ترافیک می شد. مخصوصا در بکارگیری چندین درگاه در یک لحظه در سال 1989 شرکت Kal pana اولین سوئیچ Ehternet را معرفی کرد. یک سوئیچ Ehternet عمل Bridging را بطور سخت افزاری انجام می دهد و امکان ارسال اطلاعات را در حداکثر سرعت میسر می کند لازم به یادآوری است که واژه سوئیچ (Switch) به‌وسیله سازندگان دستگاه بکار برده شد و در استاندارد 802.3 دیده نمی شود. بسته های اطلاعاتی در شبکه های سوئیچ فقط به دستگاه های مربوطه که به درگاهها متصلند فرستاده می شود. شبکه های سوئیچ همچنان می توانند به‌وسیله ARP Spoofing و یا Mac flooding از لحاظ امنیتی مخاطره آمیز باشند. از دیگر مزایای ان پهنای باند است که اجازه بکارگیری تجهیزات با سرعتهای مختلف را می دهد. وقتی که یک ارتباط زوج به هم تابیده یا فیبرنوری که به Hub متصل نشده است در شبکه وجود دارد امکان برقراری ارتباط به صورت دو طرفه برروی آن شبکه میسر است. در حالت دو طرفه هر دو دستگاه می توانند هم‌زمان با یکدیگر تبادل اطلاعات کنند بدون آنکه تصادفی رخ دهد این مطلب سرعت پهنای باند را دوبرابر می کند و به‌عنوان سرعت دو برابر شناخته می شود ( مثلاً 200 Mbit/s ) ترافیک در صورتی با سرعت دو برابر منتقل می شود که الگوی آن بصورت متقارن باشد. در یک دامنه تصادم همه پهنای باند ارتباططی می تواند مورد استفاده قرار گیرد و طول قسمت شبکه بخاطر تشخیص تصادم محدود نمی شود.

Dual speed hubs
در اولین روزهای شبکه های Fast Ehternet تجهیزات Ehternet گران قیمت بودند. مشکلی که شبکه های Hub داشتند این بود که هر دستگاه 10 BASE-T که متصل می شد باعث می شد که کل سیستم با سرعت 10 Mbit/s کار کند. با توجه به قیاس بین سوئیچ و Hub باعث پدید آمدن Hubها با سرعت دو گانه شد. این دستگاهها شامل یک سوئیچ دو پورت داخلی بودند یکی با سرعت 10 Mbit/s و دیگری 100BASE –T (100Mbit) . هرگاه دستگاهی به درگاه آن متصل می شد با توجه اینکه چه نوعی است با سرعت 10BASE –T و یا 100BASE –T کار می کرد. که این امر مانع انتقال کل شبکه به شبکه 10BASE –T و یا 100BASE –T می شد. این تجهیزات همچنین به Hubهای دو سرعته شناخته می شدند زیرا ترافیک بین تجهیزات متصل با یک سرعت دیگر سوئیچ نمی شدند.

ساختار فريم اترنت
ساختار فريم در لايه Data Link ، تقريبا” برای تمامی سرعت های اترنت ( از ده تا ده هزار مگابيت در ثانيه ) يكسان می‌ باشد . اين وضعيت در لايه فيزيكی وجود نداشته و هر يك از نسخه های اترنت دارای يك مجموعه قوانين جداگانه و مختص به خود می باشند .
در نسخه اترنت كه توسط DIX پياده سازی شده بود ( قبل از ارائه نسخه IEEE 802.3 ) ،‌ مقدمه و شروع فريم در يك فيلد تركيب می شدند . فيلد “طول / نوع ” در نسخه های اوليه IEEE به عنوان “طول” و صرفا” در نسخه DIX به عنوان “نوع” در نظر گرفته شده بود . در اترنت II ، فيلد “نوع” ،‌ در تعريف فريم 3 . 802 مورد توجه قرار گرفت . گره دريافت كننده با بررسی مقدار فيلد ” طول / نوع ” ، می بايست نوع پروتكل استفاده شده در لايه بالاتر موجود در فريم را تعيين نمايد ( مثلا” 0x0800 ،‌ پروتكل IPV4 و 0X806 پروتكل ARP ) . در صورتی كه مقدار موجود در اين فيلد معادل 0X600 ( مبنای شانزده ) و يا بزرگ‌تر از آن باشد ، ‌فريم بر اساس سيستم كدينگ اترنت دو تفسير می گردد .
The most common Ethernet Frame آدرس مقصد ، شامل آدرس MAC مقصد است . آدرس مقصد می تواند به صورت تكی ( Unicast ) ، گروهی ( Multicast ) و يا برای تمامی گره ها ( broadcast ) باشد .
آدرس مبداء‌ ، شامل آدرس MAC مبداء است . آدرس مبداء همواره به صورت تكی (Unicast ) بوده و آدرس گره ارسال كننده اطلاعات را مشخص می نمايد .
طول / نوع برای دو هدف متفاوت استفاده می گردد . در صورتی كه مقدار اين فيلد كمتر از 1536 ( مبنای ده ) و يا 0x600 ( مبنای شانزده ) باشد ، طول را مشخص می نمايد . از فيلد فوق به عنوان “طول” زمانی استفاده می گردد كه مسئوليت مشخص كردن پروتكل استفاده شده بر عهده لايه LLC باشد . مقدار موجود در اين فيلد به عنوان “طول” ، تعداد بايت های داده را مشخص می نمايد . در صورتی كه مقدار اين فيلد به عنوان “نوع” در نظر گرفته شود ، پروتكل لايه بالاتر كه پس از تكميل پردازش اترنت داده را دريافت می نمايد ، مشخص می گردد . داده و Pad ، هر طولی را می تواند داشته باشد مشروط به اين كه از حداكثر اندازه فريم تجاوز ننمايد . حداكثر اطلاعاتی را كه می توان در هر مرتبه ارسال نمود، يكهزار و پانصد octet می‌باشد. در صورتی كه داده موجود در فيلد “داده ” به حداقل مقدار لازم ( چهل و شش octet ) نرسيده باشد ،‌ می بايست از Pad استفاده گردد .
FCS از چهار octet تشكيل و شامل مقدار CRC است كه توسط دستگاه فرستنده محاسبه و توسط دريافت كننده به منظور تشخيص بروز خطاء در زمان ارسال اطلاعات ، ‌مجددا” محاسبه می گردد . با توجه به اين كه خرابی صرفا” يك بيت از ابتدای فيلد “آدرس مقصد ” تا انتهای فيلد “FCS” باعث محاسبه Checksum متفاوتی خواهد شد ، تشخيص اين موضوع كه اشكال مربوط به فيلد FCS و يا ساير فيلدهای شركت كننده در محاسبه CRC است را غير ممكن می نمايد . تحليلگران صنعتي پيش‌بيني مي‌كنند بازار شبكه‌هاي گيگا، پنج تا ده سال ديگر همچنان فعال خواهد بود. در اترنت گيگابيت نيز ديديم كه نبودِ استاندارد IEEE، مانع پذيرش انواع جديد كابل در بازار شد. از اين رو معرفي استاندارد IEEE 802.3an 10GBase-T اطميناني را براي شركت‌ها به وجود آورد تا با خاطري آسوده كابل‌هاي رده 5 و6e را با كابل‌هاي سازگار با كلاس EA جايگزين كنند.
رده /6A كلاس EA با ارتقاي مشخصه كابل، با توجه به پذيرش IEEE 802.3an، راه را براي گسترش ارتباط 10GbEبه ميزان زيادي هموار كرد. به نظر مي‌رسد اكنون زمان مناسبي براي ارتقاي قابليت‌هاي بلندمدت شبكه شما باشد. اطمينان دارم كه مدت زيادي طول نخواهد كشيد كه اين سرعت نيز از نظر كاربران عادي مي‌شود؛ زيرا نياز به پهناي باند بيشتر هر روز افزايش مي‌يابد و قيمت كارت‌هاي واسط آن كم و كمتر مي‌شود. شايد زمان تحقق اين پيش‌بيني فردا نباشد، اما مطمئناً در طول مدتي كه شبكه شما كار مي‌كند، اين اتفاق خواهد افتاد.
كاربران نهايي مي‌دانند كه كابل‌ها استانداردهاي مختلفي دارند و هر يك نيز از حدي از كارايي برخوردارند. مطمئناً فروشندگان خواهند گفت: <كابل ما استاندارد است> و مشتري بايد به سرعت بپرسد: <كدام استاندارد؟> تا پاسخ خود را به صورت كامل دريافت كنند. پيشنهاد ساده و روشن من، مراجعه به مشخصه فعلي ISO/IEC كلاسEA است؛ زيرا استاندارد آن قوي‌تر از بقيه است و با مشخصه‌هاي بين‌المللي نيز هماهنگي دارد.